Γιάννης Χαρούλης - Συνέντευξη στον Αθήνα 98.4 (Μάρτιος 2013) - Γιάννης Χαρούλης

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Γιάννης Χαρούλης - Συνέντευξη στον Αθήνα 98.4 (Μάρτιος 2013)


Γ. Χαρούλης: «Ζω τ' όνειρο»


«Στα μοναστήρια προσευχές, στα καπηλειά κουβέντες και στα βαμμένα βλέφαρα γκρεμός για τους λεβέντες», τραγουδά ο Γιάννης Χαρούλης και μας καλεί να περάσουμε τις «Διαβολοδευτέρες» με μια μουσική παρέα, στην κεντρική σκηνή του «Σταυρού του Νότου». Ο Γιάννης Χαρούλης μίλησε στον Αθήνα 98.4 και στον Αίαντα Αρτεμάκη. 

Ερ.  Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την μουσική; Τα πρώτα σου βήματα και τι δυσκολίες συνάντησες;
Γ.Χ.: «Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα. Από πέντε χρονών. Από ένα δώρο του πατέρα μου, ένα μαντολίνο δηλαδή. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα τότε, όταν ξεκίνησα, ήταν (γελώντας) να μην ενοχλώ τους άλλους γύρω μου. Αλλά αυτό διορθωνόταν, καθώς είμαι από χωριό, με το να πηγαίνω στα «βουνά και στα λαγκάδια» όπου τραγούδαγα και έπαιζα».

Ερ. Πότε αποφάσισες ότι η μουσική είναι το επάγγελμα που σου ταιριάζει, αν βέβαια την θεωρείς επάγγελμα;
Γ.Χ.: «Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια. Τα πράγματα έτσι κύλησαν. Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι συμβαίνει παρά μόνο ότι εγώ έκανα και κάνω αυτό που μου αρέσει, αυτό που νιώθω καλά και μπορώ να μιλήσω, ας πούμε».

Ερ. Από την αρχή έχεις συνεργαστεί με πολλούς μεγάλους και αξιόλογους συνθέτες. Πώς σε επηρέασε αυτό;
Γ.Χ.: «Πάρα πολύ και η αλήθεια είναι ότι σε κάθε συνεργασία, ειδικά με τους μεγαλύτερους, προσπαθώ να έχω τις αισθήσεις μου «ανοιχτές» και την μνήμη μου γερή για να θυμάμαι, όχι μόνο τα τραγούδια που είναι δικά τους, και ήδη με έχουν επηρεάσει ακόμα και πριν συνεργαστούμε. Να θυμάμαι και τον τρόπο σκέψης στη ζωή τους αυτών των ανθρώπων που είναι μιας άλλης γενιάς και μιας άλλης νοοτροπίας που μάλλον εκλείπει αυτούς τους καιρούς, που εγώ προσωπικά έχω ανάγκη να την μάθω. Να μάθω πώς αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν τα πράγματα». 

Ερ. Τι θα ακούσουμε στις εμφανίσεις σου στον «Σταυρό του Νότου»;
Γ.Χ.: «Ξεκινάμε αυτήν την Δευτέρα, 11 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη και για πέντε «Δευτερότριτα». Φέτος επιλέξαμε να παίξουμε Δευτέρες και Τρίτες για κάμποσους λόγους, κατ' εμέ. Ένας από αυτούς είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά πράγματα κάθε Δευτέρα και Τρίτη στην Αθήνα. Μουσικά πράγματα τουλάχιστον, αν δεν κάνω λάθος, διορθώστε με δηλαδή, δεν υπάρχουν πολλά. Έτσι φαντάστηκα ότι είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσει κάποιος την «Διαβολοδευτέρα» (γελώντας), την πρώτη μέρα της εβδομάδας. Να ξεκινήσει άμα θέλει με μία συναυλία την εβδομάδα του. Μια μουσική παρέα. Τώρα μέσα σε αυτό το πρόγραμμα πολλά πράγματα θα ειπωθούν. Και καινούρια τραγούδια. Είτε δικά μας είναι αυτά, είτε διασκευές παλαιότερων δημιουργών. Αλλά εννοείται και από τον δίσκο μας τον τελευταίο, με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, δηλαδή. Είναι ο πρώτος χειμώνας που παρουσιάζουμε τον δίσκο, από όταν βγήκε».
- «Μαγγανείες»;
- «Ναι, «Οι Μαγγανείες».

Ερ. Ποιοι θα σε «ακολουθήσουν» πάνω στην σκηνή; Εννοώ, έχεις κάποιους συνεργάτες που παίζεις πάντα μαζί;
Γ.Χ.: «Και βέβαια έχω. Είναι κοντά στα επτά χρόνια συνεργάτης μου ο Πάνος Τόλιος, που παίζει τύμπανα, προερχόμενος από τα «Ξύλινα Σπαθιά», με μια μεγάλη ιστορία ο ίδιος, έχει συνεργαστεί με τον Σιδηρόπουλο και με πάρα πολλούς άλλους. Μετά, στο τσέλο είναι ο Μιχάλης Πορφύρης, τον οποίο τον έχω σε δύο ρόλους. Και σαν τσέλο με δοξάρια, αλλά και σαν μπάσο, καθώς δεν έχουμε μπάσο στην ομάδα. Μετά, είναι στις κιθάρες ο Παύλος Συνοδινός, που μας συνοδεύει και με δικά του τραγούδια. Έχουμε γράψει και μαζί ένα τραγούδι. Τέλος, ο μικρότερος της παρέας μας είναι ο Κωσταντής Πιστιόλης που παίζει πνευστά, προερχόμενος από την Ήπειρο, που είναι και ένα μέρος που λατρεύω. Την μουσική του, δηλαδή. Αυτή είναι η ομάδα μας συν τους ηχολήπτες μας, που είναι ο Σωτήρης Παπάκος και ο Γιάννης Βαξεβάνης. Ο Μανώλης Μπράτσης στα φώτα. Αυτή είναι όλη μας η ομάδα».

Ερ. Ένα όνειρο σου, που δεν έχεις πραγματοποιήσει, ακόμα; Είτε μουσικό, είτε για τον εαυτό σου.
Γ.Χ.: «Ένα όνειρο; Δεν ξέρω. Είναι τόσα πολλά ωραία πράγματα που βιώνω, που απλά προσπαθώ να συγκρατήσω όσο μπορώ στην μνήμη μου, αυτό που συμβαίνει. Για μένα αυτό είναι ένα όνειρο. Να θυμάμαι αυτό που ζω γιατί ήδη είναι ένα όνειρο».

Ερ. Πότε να περιμένουμε καινούρια δουλειά σου;
Γ.Χ.: «Υπάρχουν διάφορες προτάσεις και ωραίες. Συνάμα με τις συναυλίες έχω την μεγάλη χαρά να τραγουδήσω σε έναν δίσκο, που ετοιμάζουμε μαζί με τον Νίκο Μαμαγκάκη. Αυτό που είπες πριν για τα όνειρα, είναι ένα που πραγματοποιείται. Και είμαι πάλι σε μια διαδικασία, ότι μπορώ να βιώνω και να θυμάμαι με αυτόν τον δημιουργό».

Ερ. Ποια είναι η άποψη σου για τον διαμοιρασμό των τραγουδιών σου στο διαδίκτυο, από χρήστες; Δεν εννοώ να τα πουλάνε.
Γ.Χ.: «Αυτό που εγώ λέω, είναι ότι από την στιγμή που κάτι υφίσταται, δεν σταματάει, δεν υπάρχει κακό, δεν είναι κάποιο πρόβλημα από τη μία, από την άλλη όμως, για να δημιουργηθεί ένα CD, κάποιοι άνθρωποι έχουν δουλέψει και έχουν αφήσει ένα κομμάτι τους για αυτό. Και δεν εννοώ μόνο τους μουσικούς. Από τους τεχνικούς, τους δημιουργούς, μέχρι τον οποιονδήποτε. Εγώ είμαι κυρίως τραγουδιστής. Δεν έχω γράψει πολλά τραγούδια. Εμένα ίσως, καλό θα μου κάνει που διαμοιράζονται τα τραγούδια αλλά, οι δημιουργοί παίρνουν κάποια ποσοστά. Και επιμένω στους δημιουργούς γιατί αυτοί δεν βγαίνουν να τραγουδήσουν και οι πόροι τους για να ζήσουν είναι αυτό το πράγμα. Σας καταθέτω και την μία και την άλλη πλευρά, έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα».

Ερ. Ποια είναι η γνώμη σου για όσα συμβαίνουν στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια και αν πιστεύεις ότι κάτι συγκεκριμένο έχει φταίξει;
Γ.Χ.: «Συγκεκριμένα; Όχι, δεν πιστεύω ότι είναι κάτι συγκεκριμένο. Πιστεύω ότι αυτό είναι το «φτάσιμο» μιας ώθησης που υπήρχε κάποια χρόνια πίσω. Που και εμείς σε αυτήν την ώθηση έχουμε τις ευθύνες μας, ο καθένας ξεχωριστά. Σε σχέση, ας πούμε, με τα κόμματα δεν έχω πραγματικά να πω τίποτα. Γιατί καταρχήν αυτόν τον καιρό, όλοι μιλάνε και προτιμώ να τα λέω τραγουδιστά, «Θα πεθάνουμε...» και να τα μοιράζομαι έτσι. Γιατί τουλάχιστον ένα τραγούδι κρύβει μια αλήθεια παραπάνω».

Ερ. Τι σε ενοχλεί περισσότερο στους ανθρώπους;
Γ.Χ.: «Τι με ενοχλεί στον εαυτό μου να σου πω καλύτερα. Όταν ξεχνιέμαι και δεν σέβομαι κάποια βασικά πράγματα, όταν συλλαμβάνω τον εαυτό μου να το κάνει αυτό, τότε πραγματικά ενοχλούμε».
- Ένα παράδειγμα;
- «Καμιά φορά που με πιάνει μια δίψα να θέλω και κάτι παραπάνω από το οτιδήποτε, ενώ ήδη ας πούμε οφείλω να δω και να σεβαστώ όλο αυτό που μου συμβαίνει και δεν εννοώ σαν δουλειά, εννοώ στην ίδια μου την ζωή. Ότι είμαι καλά ας πούμε και οι άνθρωποι γύρω μου που γνωρίζω είναι καλά. Αλλά εγώ είμαι καλά και μπορώ να παλέψω. Αυτό όταν το ξεχνάω δεν μου αρέσει». 

Ερ. Θα μπορούσες να δώσεις κάποια συμβουλή στους νεότερους;
Γ.Χ. (γελώντας): «Τι να πούμε στους νέους ανθρώπους; Τόσα πολλά μαθαίνουνε και τόσα πολλά ακούνε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι μακάρι να μπορούσαμε να στεκόμαστε πέντε λεπτά την ημέρα και να συζητάμε με τον εαυτό μας λίγο. Τίποτα άλλο δεν έχω να πω».

Ερ. Κάνοντας μια μικρή έρευνα πριν από την συνέντευξη, παρατήρησα ότι αρκετοί σε αποκαλούν ο «Ξυλούρης της γενιάς μας». Πως αισθάνεσαι όταν ακούς τέτοια σχόλια;
Γ.Χ.: «Ο Νίκος Ξυλούρης είναι ένας μύθος για όλους μας. Είναι κάτι που δεν μπορώ, ούτε καν να το σκεφτώ. Χαίρομαι που το ακούω, είναι κάτι το βαρύ, αλλά πραγματικά οι εποχές και η ζωή και όλο αυτό που έβγαλε αυτός ο άνθρωπος είναι λίγο δύσκολο να το κρατήσεις έτσι σαν σκέψη και ας το λέει ο κόσμος».

Ερ. Οι συναυλίες σου έχουν, αν μου επιτρέπεις, «ροκ» χαρακτήρα. Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τις παραδοσιακές επιρροές με τον ηλεκτρικό ήχο; Είναι κάτι που επιδιώκεις;
Γ.Χ.: «Αυτό έχει να κάνει σαφώς και με τους ανθρώπους, εννοώ τους μουσικούς, που μαζί φτιάχνουμε αυτό το αποτέλεσμα. Όταν, ας πούμε, κάνουμε μια κουβέντα, έναν διάλογο, γιατί έτσι το βλέπω όταν κάνουμε μια συναυλία ή όταν παίζουμε μουσική, το βλέπω ως ένα διάλογο. Σαφώς, τα ενδιαφέροντα πράγματα του καθενός με ενδιαφέρει να τα ακούσω. Και να πω από την δικιά μου πλευρά τα δικά μου ενδιαφέροντα και να τα μοιραστούμε. Έτσι προκύπτει».
- Οπότε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω, ένα είδος «παραδοσιακού ροκ» ;
- «Δεν ξέρω. Δεν το έχω και πολύ αυτό με τους χαρακτηρισμούς».
- Ωραία τότε, χωρίς «ταμπέλες».
- (γελώντας) «Γιατί όποτε μπορώ να χαρακτηρίσω κάτι, μιλώντας πάντα για μένα, πάντα λάθος βγαίνω».      



Δεν υπάρχουν σχόλια: